MY DIARY

น้ำตาซึม...รักล้นใจ ในคืนวันหนึ่ง มีคู่รักคู่หนึ่ง กำลังนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซด์ที่แล่นไปด้วยความเร็วสูง โดยที่ฝ่ายชายเป็นผู้ขับขี่และฝ่ายหญิงเป็นผู้นั่งท้าย ทั้งคู่ต่างรักซึ่งกันและกันมาก ญ: ชะลอรถได้มั้ย ฉันกลัว ช: ไม่เอาอ่ะ กำลังสนุกเลย ลดความเร็วทำไม ? ญ: ได้โปรดเถอะ ฉันกลัว ช: งั้น บอกรักผมก่อน ญ: ได้ "ฉันรักคุณค่ะ " พูดแล้วนะ ลดความเร็วได้ยัง? ช: อืมม...กอดผมแน่นๆ ซักครั้งสิ ญ: ได้ (ฝ่ายหญิงโอบกอดจากด้านหลังอย่างแน่น) ญ: กอดแล้วนะ ลดความเร็วได้ยัง ช: อืมม งั้นคุณช่วยถอดหมวกกันน๊อกให้ผมที และคุณก็ใส่มันเอาไว้นะ      ที่ผมไม่อยากใส่เพราะผมขับไม่ถนัดน่ะจ๊ะ ญ: (ฝ่ายหญิงถอดหมวกให้ฝ่ายชายและสวมใส่) รุ่งขึ้น มีข่าวหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ว่ามีมอเตอร์ไซด์คว่ำหน้าตึกแห่งหนึ่งเพราะเบรกแตก ทำให้มีผู้เสียชีวิตหนึ่งคน และรอดชีวิตหนึ่งคน ฝ่ายชายนั้นรู้อยู่ตลอดว่าเบรกรถของตนเองนั้นเสีย ในขณะที่ขับขี่กันอยู่แต่ไม่ได้บอกกับฝ่ายหญิงในขณะนั้น เพราะว่าเขารู้ดีว่าคนรักของตัวเอง จะต้องตกใจอย่างมากที่ไม่สามารถหยุดรถได้ ดังนั้น ฝ่ายชายจึงได้ขอให้ฝ่ายหญิงบอกรัก และ กอดเป็นครั้งสุดท้ายโดยที่ฝ่ายหญิงไม่รู้ตัว ให้หมวกกับฝ่ายหญิง และเลือกที่จะเป็นฝ่ายตายแทน...   ก้อนหินวิเศษ        นานมาแล้ว ได้ยินมาว่ามีหินวิเศษอยู่ชนิดหนึ่ง ถ้าผู้ใดที่ได้ครอบครอง จะสามารถนำไปแตะกับสิ่งของอะไรก็ได้ สิ่งนั้นจะกลายเป็นทองคำ ทำให้ชายผู้หนึ่งเกิดความสนใจ อยากจะเปลี่ยนแปลงชีวิตให้เป็นคนร่ำรวยขึ้นมา จึงตามหาหินก้อนนั้นเป็นการใหญ่        เมื่อตามหาจนถึงชายหาดแห่งหนึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยก้อนหิน เขาตัดสินใจเก็บหินขึ้นมาดูทีละก้อน ถ้าก้อนไหนไม่ใช่ก็จะขว้างมันลงทะเลไป เขาใช้ความพยายามอยู่นาน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ก้อนแล้วก้อนเล่า ก็ยังไม่ใช่สิ่งที่เขาค้นหาอยู่ดี        และในที่สุด ความพยายามของเขาก็ประสบความสำเร็จจนได้ เขาได้พบกับหินวิเศษจริง ๆ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไร เขาก็ขว้างมันลงทะเลไปเหมือนหินก้อนที่ผ่าน ๆ มา เขาตกใจมาก ถึงกับรำพันออกมาว่า "ต้องเริ่มต้นใหม่อีกแล้วหรือเนี่ย"        ในชายหาดนั้น จะมีหินวิเศษชนิดนี้สักกี่ก้อนกันเชียว เหตุผลที่ทำให้ชายคนนี้ละทิ้งสิ่งที่เขาค้นหามานานก็คือ 'ความเคยชิน' นั่นเอง        บ่อยครั้ง ที่เราพยายามค้นหาสิ่งที่ต้องการมาตลอดชีวิต จนกระทั่งวันหนึ่งที่เรามี 'โอกาส' พบมันแล้ว แต่ด้วย 'ความเคยชิน' ในชีวิตประจำวัน เราก็มองข้าม 'โอกาส' นั้นไป 'โอกาส' ที่อาจจะไม่ปรากฏบ่อยนัก เราจึงต้องเริ่มต้นใหม่อยู่ร่ำไป        อย่าคิดแต่จะเริ่มต้นใหม่ เพราะสิ่งที่มีอยู่คือโอกาส สิ่งใหม่คือความหวัง ทิ้งเก่าไปหาใหม่ ก็เท่ากับ ทิ้งโอกาสที่มีอยู่ แล้วไปรอความหวังที่ยังมาไม่ถึง

เขียนบนผืนทราย...จารึกบนแผ่นหิน

  เรื่องเล่าว่า...มีคน 2 คนเป็นเพื่อนกัน ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทราย

ระหว่างทางเกิดโต้เถียงขัดแย้งไม่เข้าใจกัน

     เพื่อนคนหนึ่งพลั้งลงมือตบหน้าอีกฝ่าย คนถูกทำร้ายยังเจ็บปวด แต่ไม่เอ่ยวาจากลับเขียนลงบนผืนทรายว่า "วันนี้...ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า"

     พวกเขายังคงเดินทางต่อกระทั่งถึงแหล่งน้ำ พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำชำระกาย พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอเข้าช่วยชีวิตตน คนรอดตายยังคงไม่เอ่ยวาจา กลับสลักลงไปบนหินใหญ่ว่า "วันนี้...เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้"

     อีกคนไม่เข้าใจ ถามว่า... "เมื่อถูกฉันตบหน้าเธอเขียนลงทราย แล้วทำไมเมื่อครู่ต้องสลักบนหิน"

     อีกคนยิ้มพราย กล่าวตอบ "เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย เราควรเขียนมันไว้บนทราย ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัยจะทำหน้าที่พัดผ่าน ลบล้างไม่เหลือ แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมายบังเกิด เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ ซึ่งไม่อาจมีสายลมแรงเพียงใด   ...ลบล้างและทำลาย..."